Hallo familie en vrienden,
Nou, vandaag is het 26 Oktober en de rust is weer een beetje teruggekeerd. We hebben alweer 2 nachten rustig kunnen slapen zonder het nieuws de hele nacht aan te hebben staan. Wij zitten weer veilig en de branden zijn een beetje meer onder controle. Er zijn nog wel bepaalde gedeeltes die nog volop branden, maar wij zijn gelukkig niet meer in gevaar. Whew!! Gisteren hebben we zelfs even een stukje rondgereden richting Rancho Bernardo en ik moet zeggen dat dat enorm triest was. Je kan helemaal zien waar de brand langs is gekomen, onder de snelweg door naar het westen van Rancho Bernardo en daar enorm veel huizen heeft afgebrand. Het enige wat je zag staan waren een paar schoorstenen!! Het was ongelovelijk om te zien dat de brand helemaal over die bergen is heen gekomen. Het is ontzettend hoog. Alles is zwart. En alles stinkt nog behoorlijk. Maar goed. Heel veel mensen houden de moed er in en gaan weer rustig opnieuw hun huizen bouwen. Met de hulp van de verzekering natuurlijk.
Nog even een leuk verhaal.... Een vriendin van Camilla, een vriendin van mij die de meesten van jullie wel kennen, zijn hun huis kwijt. De vrienden kring van deze mensen, inclusief Camilla, zijn allemaal samen gekomen en hebben in twee dagen tijd allemaal meubels bij elkaar gezocht die zij in hun "tijdelijke apartement" kunnen gebruiken. Bedden, tafels, banken, stoelen, lakens, kussens, borden, bestek. Alles wat je maar kunt bedenken. Ze kunnen a.s. zondag waarschijnlijk al naar hun "tijdelijke woonplaats" toe. Is dat niet geweldig? Het is enorm leuk om te zien hoe iedereen elkaar helpt in deze tijd van nood. Wij houden nog steeds van San Diego en het is nog steeds de mooiste stad. Ook al is het nu voor een groot gedeelte "zwart". Hopelijk groeit alles weer terug (met een paar jaar)
En dan hier nog een verhaal van Saskia Nelissen, een Nederlands gezin die ik ken en die in Ramona wonen.
"Wij zijn ook weer thuis. We hebben de shelter in Mira Mesa met gemengde gevoelens verlaten. Vooral de laatste dagen waren bijzonder. We hebben contacten gelegd en de kinderen hadden nieuwe vriendjes/vriendinnetjes die ze weer moesten achterlaten. Onze 'buren' waren een gezin dat in het appartementen complex in RB woonden, waar wij de eerste maanden hier in de States hebben doorgebracht. Zij zijn hun appartement kwijtgeraakt en waren niet verzekerd!! Het Rode Kruis, de Humane Society en de vrijwilligers hebben ontzettend veel voor ons gedaan. We hadden drie warme maaltijden per dag, tussendoor was er constant eten, we kregen nieuwe kleren, toiletartikelen, dekens, kussens en alles wat je je maar kon bedenken. Een wireless company stond er om gratis hun cellphones ter beschikking te stellen en ze hadden een wifi plek gemaakt. Er was tv en we werden goed op de hoogte gehouden. We hadden douches. Gisteren waren er zelfs 5 masseurs die gratis massages gaven. Er was een tentje waar je gratis smoothies en koffie kon krijgen en er werden ijsjes uitgedeeld. De kinderen werden bezig gehouden, kregen spellen, boeken en knuffels. We maakten grapjes dat het net een Club Med vakantie was. Natuurlijk was het niet altijd leuk. Er was ook veel verdriet, maar iedereen deed belangeloos heel erg zijn best voor de geevacueerden. We zijn daarvoor erg dankbaar. Ook zijn we heel blij met alle telefoontjes van vrienden en bekenden die ons onderdak en hulp wilden verlenen. Fijn te weten dat we in geval van nood altijd ergens terecht kunnen. Natuurlijk staat ons huis ook altijd open als iemand onderdak of hulp nodig heeft!!!!! Mijn moeder is trouwens geinterviewd voor een plaatselijke nieuwsuitzending en TV 1 in Frankrijk en Noortje komt met foto in de Philipijnse krant :). Binnenkort zal ik ook mijn blog updaten voor wie geinteresseerd is in onshele verhaal met foto's.
Doei en liefs van ons allemaal!
Dit is dus wel een hele ander ervaring geweest vergeleken bij de mensen van Hurricane Katrina bij de Superdome. Wat was dat een ramp! Ik ben blij dat alles zo enorm goed georganiseerd was voor de mensen hier in San Diego County.
No comments:
Post a Comment