America's Finest City Halve Marathon - Ik Heb Het Gehaald!!

Gisteren was het zo ver. Ik zou mee doen aan de halve marathon hier in San Diego. Ik had er enorm veel zin in. Zaterdag zijn we naar de Convention Center geweest naar de Expo en heb ik mijn nummer en Champion Chip (een chip die je op je schoen moet doen zodat je tijd opgenomen kan worden) opgehaald.

Zaterdagavond ben ik redelijk vroeg naar bed gegaan omdat ik er om kwart voor 4 uit moest. Ik heb redelijk geslapen alhoewel ik droomde dat ik bij de start van een race stond toen mijn wekker af ging. Dat was wel grappig. In ieder geval, ik was er klaar voor. Heb me omgekleed en zat om half 5 in de auto. Op weg naar Balboa Park (bij de dierentuin) waar ik mijn auto kon parkeren en met de bus ben meegenomen naar de Start van de race. De start van de race was op het uiterste puntje van Point Loma bij Cabrillo Monument. Ik kreeg het hoe langer hoe meer benauwd toen ik wel meer dan een half uur in de bus zat op weg naar dit punt. Downtown San Diego kon je in de verte zien. Oh jee, dacht ik, wat heb ik mij in mijn hoofd gehaald? Hahahaha... Maar goed, terug keren kon niet meer. (wou ik ook niet hoor) Ik stond om ongeveer kwart voor 6 op dit uiterste punt. Het was nog pikke donker en ik moet zeggen dat er wel wat door je heen gaat als je daar met meer dan 7000 mensen (ja, werkelijk waar!!) de zon ziet opkomen en de stad tot leven ziet komen. Schitterend gewoon!! De schepen vaarden de haven binnen en het zag er allemaal zo fantastisch uit. Daar heb ik wel enorm van genoten. Heb Gert toen nog even gebeld en die moest wel lachen dat ik om kwart voor 6 al op Point Loma stond...hihihii...Ja, je hebt een gekke zus.

Maar goed, tegen 10 - 5 voor zeven gingen we allemaal klaar staan voor de start. Het werd opeens muis stil toen de omroeper vroeg om stilte. Oh ja, dacht ik, dat is ook zo. Ze spelen altijd de "National Anthem" aan het begin van een race. Nou, toen dat gespeeld werd moet ik zeggen kreeg ik de rillingen over me heen. Niet omdat ik zo "patriotic" ben, maar gewoon van: Ja, daar sta ik dan. Tussen al deze "hardlopers" en dat lied doet me toch altijd wel wat. Toen het afgelopen was klapte iedereen en werd er enorm gejuicht. Are you ready? "Pang!!" Daar was het signaal van de start. Langzaam kroop iedereen naar voren en de "meute" begon op gang te komen. Ik er tussen in....Oh jee, ik was best nerveus maar had een grote glimlach op mijn gezicht. Prachtig. Ik had het naar mijn zin. De eerste 6 mijl ging erg goed en ik was blij dat ik geen last had van mijn knie. Tegen mijl 9 werd dat anders. Toen voelde ik het wel wat, maar nog niet zo erg. Ik had genoeg water bij me en "gu" (gel die je kunt eten voor energie) dus ik kon veel van de water stations gewoon voorbij. Ik wist dat ik een enorme bult op moest tegen de 11 mijl en ik wist niet zeker of ik daar wel tegen op kon. En ja hoor, de bult kwam...vreselijk. Zo enorm stijl, 2 mijl lang!! Het lukte me niet en ik heb die bult moeten lopen, zoals vele anderen. Maar ik had gelukkig genoeg tijd omdat ik in het begin goed door had gelopen, dat ik kon me dat wel permiteren :0) Ik wist dat ik het binnen de 3 uur zou halen zodat ik een medaille zou ontvangen. Jippie!! Nou, zoals je weet, komt aan alles een einde en uiteindelijk zag ik dan de finish. Er waren zoveel mensen langs de kant. Geweldig! Dat gaf me nog die extra energie die ik nodig had om de finish over te komen. 2 uur 47 minuten over gedaan. Eindelijk dacht ik. Ik ben er...ik was zo blij. De jongens stonden op me te wachten samen met Jose en een bos bloemen. Mijn vriendin, Nahomi, en haar man, die het ook gelopen had, stonden ook nog op me te wachten. Harstikke leuk!! Het was allemaal de moeite waard. Ik was tijdens de race een man tegengekomen die zo ongeveer 60 jaar oud was. Op zijn shirt had hij geschreven: "Heh, I know I'm slow, but at least I'm out here"....... Ja, ik dacht ik weet hoe dat is....

He, Ik weet dat ik niet de snelste ben, maar ik heb het toch wel even gedaan :0) Jippie!!