Een "encounter" met Wile E Coyote en een lekke band

Afgelopen Zaterdag is Jose, zoals elke Zaterdag, gaan fietsen. Hij zou die dag 100 mijl fietsen. Hij stond om half 6 op om zich aan te kleden. Ik wordt automatisch ook al wakker natuurlijk en het is nogal moeilijk om dan weer in slaap te komen, maar ik probeerde het. Totdat hij weer het huis in liep op z'n "fiets schoenen" en ik constant "click-clack", "click-clack" hoorde...het leek wel een half uur te duren. Eindelijk was hij de deur uit en ik Aahhh, even nog de ogen dicht doen. 5 seconden later hoorde ik Nico - Mama, ik moet plassen- ik ben wakker - ik heb honger. En toen kwam Joey er ook nog bij. Dus, uit bed dan maar. Zo zat ik op Zaterdag Morgen al om half 7 beneden aan het ontbijt samen met de jongens. Ik had even de tijd nodig om bij te komen hoor. Het was een mooie dag en ik wist dat Jose een fijne dag zou hebben tijdens het fietsen. Wij zijn gewoon thuis gebleven en de kinderen speelden lekker buiten. Om half 12 ben ik eten gaan koken. Jose zal zo ook wel thuis komen denk ik. Toen ging de telefoon. Het was Jose. Hij zou later zijn. Hij had pech gehad onderweg en het was een nogal "interressante" morgen geweest voor hem. Ik zal je zijn morgen proberen te vertellen.

Stel je voor dat je 's morgens vroeg heerlijk zit te fietsen. Het is een geweldige dag en er is geen kip op de weg. Je gaat ervoor vandaag. Opeens in de verte zie je iets wat op een hond lijkt midden op de weg staan. Maar je komt gauw tot de ontdekking dat het geen hond is. Het is een Coyote. (ik weet niet hoe deze beesten heten in het Nederlands, dus hopelijk weet je wat ik bedoel) Oh jee, een Coyote heb je nog nooit van dichtbij gezien, maar je hebt gehoord dat ze bang zijn voor mensen dus je maakt wat geluid en zwaait wat me je armen. Je hoopt dat hij dan weer in de bosjes aan de kant van de weg zal verdwijnen. Maar, tot je verbazing, veroerd het beest zich NIET!! Het staat daar maar en kijkt je recht in de ogen. Oh jee, even stoppen dan maar. Wat moet ik nu? Een steen gooien..Hup....Nee, dat werkt ook niet. De Coyote besluit dat hij iets dichter bij je wil komen kijken en komt recht op je af...Yikes...nu maar gelijk rechts omkeerd maken. Je hebt geen idee wat hij van plan is, maar hebt ook geen zin om daar achter te komen. Je begint te fietsen en kijkt achterom. De Coyote komt knoerhard achter je aan rennen!! Mijn God...je gaat sneller en sneller en komt erachter dat je enorm snel op deze fiets can rijden. Zoem!! Beep, Beep!! Opeens voel je je de "Roadrunner". Even later is de Coyote verdwenen en de kust is veilig, dus je kan weer wat langzamer rijden. Je zweet het uit en hebt een goede sprint achter de rug..hahahha...Lance Armstrong zou trots op je zijn zo hard je net gefietst hebt..hahaha...Je besluit maar een andere route te nemen en gaat verder...

Later op de dag, na ongeveer 56 mijl gefietst te hebben, krijg je een lekke band. Nou, dat moest ook een keer gebeuren. Dus, band verwisselen. Maar dat bleek niet zo makkelijk te zijn omdat je dat nog nooit gedaan had. Je kreeg de binnenband eruit, maar na lang prutsen, had je in plaats van de nieuwe binnenband, weer de oude binnenband erin gedaan!!! Daar kom je later dus achter. Ja, en dan lukt het niet om hem op te pompen natuurlijk :0) Uiteindelijk moet je iemand bellen om je op te komen halen en naar huis te brengen.

Ik maak hier natuurlijk allemaal een grapje van, alleen omdat we er samen zo enorm om hebben gelachen later!! Maar, Jose is er nu achter dat je ook wel goed moet weten hoe je een lekke band moet verwisselen en misschien kunnen we maar beter ook zo'n fluitje kopen waarmee je aggressieve honden mee af kunt weren. Misschien werkt het ook wel op Coyotes???